Küfür; kaba, görgüsüz kelimeler olarak nitelense de benimde sık sık başvurduğum ve yerinde kullanıldığı taktirde oldukça gerekli bulduğum hitap şeklidir.
Benim düşüncelerimi en iyi yansıtan ve küfre ahenk veren ise Neyzen Tevfik olmuştur. İnsan bu kadar mı güzel küfreder arkadaş? İnsanın küfrü işitesi geliyor adeta! =) Küfrü sanat olarak icra eden bu eli öpülesi şahısın değerini bilmeli. Mesela;
Bana yar olmayan devr-i devranın,
İzzet-i ikramını sikeyim
Yansın ibneler alayı,
Su veren itfaiyenin hortumunu sikeyim.
Su-i tedbirimle yahu, öyle boklaştı işim.
Ağzıma sıçtı felek, hem de sikti geçmişim.
Bana yoktur luzumu gülşeninin,
Şer-i tarik u ruz-ı ruşeninin,
Ne gulammanın, ne de zenninin,
Hepsinin ta mezarını si...
Ben sana bok demem, boklar duyar ar eder.
Bir zerren boka düşse, onu da mundar eder.
Tanrı senin hamurunu necasetle yoğurmuş,
Anan seni sıçar iken yanlışlıkla doğurmuş.
Memleketin tüm vatan hainleri
Toplanmış Mektep-i Sultaniyede
Ah bi müdür olsam
Hepsini sikerim bi saniyede!
Bu adamın eli öpülmez mi ama ya? Düşünsenize bu adama ters bir laf söylediğinizi zamanında. Adamı öttürür vallahi. Şöyle ki;
Neyzen Tevfik bir gün Cami'de Hoca'nın vaazını dinler. Hoca cemaate herkesin dinin gereklerini yerine getirmesi gerektiğini, cennette herkese çok güzel huriler verileceğinden ve bu hurilerle ne yapmak isterlerse yapabileceklerini anlatır. Ertesi gün ki vaazda Neyzen Hocaya sorar:
Hocam cennet'te şarap olacak mı? diye.
Hoca bu soruya çok sinirlenir başlar neyzeni zındık, kafir, iblis gibi dini motiflerle haşlamaya ve sorar:
Bre zındık cenneti meyhane mi sandın?
Neyzen istifini bozmaz önceki günü hatırlatır:
E Hoca dün cenneti kerhane yaptın.
Saygı duyduğum ender insanlardan biridir kendisi. Bu böyle biline! Bitti! Hadi baş baş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder